روغن پارس انتقال حرارت

روغن انتقال حرارت به گاز یا مایعی گفته می شود که با خدمت به عنوان واسطه در خنک سازی در یک طرف فرآیند ، انتقال و ذخیره انرژی حرارتی و گرمایش در طرف دیگر فرآیند ، در انتقال گرما نقش دارد. مایعات انتقال گرما در کاربردهای بی شمار و فرآیندهای صنعتی که به گرم کردن یا سرمایش نیاز دارند ، معمولاً در مدار بسته و در چرخه های مداوم استفاده می شود.

به عنوان مثال آب ، خنک کننده موتور را خنک می کند ، در حالی که آب گرم شده در سیستم گرمایش رادیاتور اتاق را گرم می کند. آب متداول ترین مایع انتقال گرما به دلیل اقتصادی بودن ، ظرفیت حرارتی بالا و خواص حمل و نقل مطلوب است. با این وجود ، دامنه مفید دما با یخ زدگی زیر 0 درجه سانتیگراد و جوشاندن در دمای بالا بسته به فشار سیستم محدود می شود. مواد افزودنی ضد یخ می توانند تا حدودی مشکل انجماد را برطرف کنند. با این حال ، مایعات انتقال گرمای بسیاری دیگر نیز در کاربردهای بسیار متنوعی تولید و مورد استفاده قرار گرفته اند. برای دمای بالاتر ، روغن یا مایعات هیدروکربن مصنوعی یا سیلیکون فشار بخار کمتری را ارائه می دهند. نمکهای مذاب و فلزات مذاب می توانند برای انتقال و ذخیره گرما در دمای بالاتر از 300 الی 400 درجه سانتیگراد که مایعات آلی شروع به تجزیه می کنند ، استفاده شوند. گازهایی مانند بخار آب ، نیتروژن ، آرگون ، هلیوم و هیدروژن به عنوان مایعات انتقال گرما در جایی که مایعات مناسب نیستند استفاده شده است. برای گازها فشار معمولاً باید افزایش یابد تا سرعت جریان بالاتر با قدرت پمپاژ کم تسهیل شود.

به منظور جلوگیری از گرم شدن بیش از حد ، مایعات در داخل سیستم یا دستگاه جریان می یابد تا گرما را به خارج از آن دستگاه یا سیستم خاص منتقل کند.

این روغن ها به طور کلی دارای نقطه جوش زیاد و ظرفیت گرمایی بالایی هستند. نقطه جوش زیاد مانع از بخار شدن مایعات انتقال گرما در دمای زیاد می شود. ظرفیت حرارتی بالا مقدار کمی از مبرد را قادر می سازد تا مقدار زیادی گرما را بسیار کارآمد منتقل کند.

باید اطمینان حاصل شود که مایعات انتقال حرارت استفاده شده نباید از نقطه جوش کم برخوردار باشند. دلیل این امر این است که وقتی از جوش کم برای تبادل حرارت با مواد داغ استفاده می شود ، در دمای پایین مایع باعث تبخیر مایع می شود. این امر باعث تولید بخارات مایع در خود دستگاه محل استفاده می شود.